Gölgem Ve Ben...
gecenin bir yarısıydı
düştüm yollara yürüdüğüm sokakların sessiz adamıydım. sordum kendi kendime geceler niye karanlık ve sessiz güneş niye küskün geceye. yalnızlık sarmaşık gibi sararken içimi sessizliğimin celladında darağacı büyütüyorum ey güneş! gölgemi uzaklaştır benden bazen deniz bazen fırtına isterim senden yanan ateşi al içimden. hücrelerimin cam fanusunda hüzün dolaşırken bakıştım yıldızlarla kayboldular birer birer. mezarlıksız sokak çocuğu gibi yapayalnız kaldık gölgem ve ben. işte o an çaresizliğin avlusunda dalıp eğreti cümlelere ne güneşin doğuşunun ne de batışının farkındaydım öylece oturup kalmışım sensiz... Hüseyin YANMAZ 24/06/2012 |
düştüm yollara
yürüdüğüm sokakların
sessiz adamıydım.
sordum kendi kendime
geceler niye karanlık ve sessiz
güneş niye küskün geceye.
yalnızlık sarmaşık gibi sararken içimi
sessizliğimin celladında darağacı büyütüyorum
ey güneş!
gölgemi uzaklaştır benden
bazen deniz bazen fırtına isterim senden
yanan ateşi al içimden.
hücrelerimin cam fanusunda hüzün dolaşırken
bakıştım yıldızlarla
kayboldular birer birer.
mezarlıksız sokak çocuğu gibi
yapayalnız kaldık
gölgem ve ben.
işte o an
çaresizliğin avlusunda
dalıp eğreti cümlelere
ne güneşin doğuşunun
ne de batışının farkındaydım
öylece oturup kalmışım sensiz...
Hüseyin YANMAZ
24/06/2012
gönlüne kalemine sağlık