Ölüm Yetmiyor
Ölüm Yetmiyor
Ve hep uçurum kenarlarında gülümsüyordun bana Nicedir kendimi biriktiriyorum her şey aşka varır diyerek Ve utanmadan ağlayabiliyorum artık gidişlerine Bir tek sen çıkıyorsun şehirden tüm kalabalıklar yalnızlaşıyor İçi boşalmış bir kente içtiğim antları kusuyorum ’yanındayım’ diyorsun en yanım bayramlanıyor. Geceleri molasız geçiyorum şehirleri Bileti kesilen korsan yolculuklarda. Bir aşka bir ölüm yetmiyor bu çağda Gecemin en zifiri yanını kemiriyor sensizliğin... Dündar Sansur |
Saygı ile.