Kiska(n)ç
kullanilmis bir çarsafi katlamak gibi simdi yasantim..
tüm gücümle silkiyorum yok.. yerlere seriyorum yok.. yükseklere çikiyorum yok.. ne yapsam uymuyor bir kati digerine.. yikanip ütülense belki belli olur hayat izlerim.. sonra yine tekkerrürün yolunu gözlerim.. ’acaba’ diyorum o yüzden; biraksam da daginik mi kalsa hersey.. nasilsa yine gece gelecek.. sonra yine üzerinde uykusuz bedenim gezinecek.. nasilsa yine gün, aydinligi güdecek; hayal kiriklarimi silkelemem gerecek.. demeden duramiyor insan; ’ acaba ’ |