Ödüne Küs SafraBir karadeliğin ağzında Uzay parlatıyoruz Sonsuzluk düşük yapıyor; O kadar kadimiz Zamanyolunda Hallac’ın kesik parmakları Anlıyoruz; Aşk, etlerden geçmektir Toprağa su kat; çamur Çamur, hamurun madeni Cıvık cıvığız Adem ve Havva’dan beri Genlerimizin zinciri paslanmış Düşlerimizin aküsü bitmiş Acıyı pışpışlıyoruz İtalikleşirken mutluluk Ve her gece Yanılırken bir kadın bir erkekte Parlıyor gülümsemelerimiz Ucuz bir kadehte fhrn-mç |
Yeis ile coşkunluk arası gelgit olsa da şiir, umutvar olmalı hep şair diye de düşündüm..