dejavu
..
bahar ressamı çılgınlığında hayatın renkleri akarken kadim tablodan güz gurbetinde donuyor sahil ve deniz teni solgun fotoğraf senfonik bir dalga bekleyişinde istiridye kulağında uğultu aforizma bağlanmış gözlerine martıların birde not düşmüşüm beyazı üşüyen kanatlarına mutluyuz..diye mavilerin huzuru,diğerine değdiği yer ân ki hiç bozulmayan ıssız çizgi yılların b/oyaları dökülüyor tuvale gözlerimizin radarından çıkıyor ressam bileyli gıyotinlerin acıtmadığı rüzgar esrik bir sevdanın t/adını getiriyor salkımların sessiz ışığı sızıyor yüzüne tanıktı deniz de ilk öpüşün..noktalara tutunan ürpertisine izdüşüme saplanıyor zamanın gölgesi sınıyor duygularımı özlem duvarına asılıyor hayretim sırtımdan vuruyor dejavu bırakıyor avcuma ıslak bir resim/ içinde.. çiçek ve uçurum |
imgenin denizinde o kadar çok kulaç atmışımdır...
bu kadar çarpıcı bir cümle kullandığımı hatırlamıyorım...
sırf bu cümlenin hatrına bile öpülür şiirin yüreğinden...
kutladımmm...