Öcüler ülkesinin, sessizce gelen figüranlarıydı, rüzgar,kapı gıcırtıları ve farelerin ayak sesleri... Öcüler ülkesinin tellallarıydı korkaklar,çaresizler,körler...
Köy evinin büyük kapılarıdı,çatlak duvarlarıydı, geçiş noktaları Bahçeden Ormana giden patikaydı Altını ıslattığın gecelerde seni karşılayan gün ışığıydı Atlı karıncaya iki bilet isteyen pos bıyıklı cirkindi...
Irmakta yıkanırken akan pis sulardı Yanık kremi olmayan güneşli günlerdi Sivilcelerini gizleyemediğin maskeli günler saklambaçta sobelenen akşamlardı.
Yetimler çatısında façanın maharetiydi , muhallebenin bilinmez tadında uzak diyarlarda uslanmaz çocuklardı Öcüler büyüdükçe , İnsancıklar beliriyordu sokak ortalarında Tornacının yağlı tulumu, lastikçinin ağır levyesi üniformamız aksesuarımızdı
Camdan sarkan elvan kızın sarkıtamadığı mendildi bir bardak suda eriyen koleksiyonerlerdik peçete gb Bahanemiz olmazdı herzaman erken kalkan geç yatan işçilerdik... Üstümüzden nemalanan briç, konken partilerinin kartlaşmış kadına benzeyen İnsancıklarının insanlaşma yolundaki bir vesayitlik mesafeydik... Demir GÖKÇELİ Sokak Çocuklarına...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ÖCÜLER şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ÖCÜLER şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.