Kokuşmuş korkularımVur tellerine Saplansın yüreğime bir ok gibi Hüzünlerim cabası Göz yaşlarımın denizlerine Yok bir silenim Ruhumu okşayanım da Kaderimle başbaşa Kalmanın çaresizliği içindeyim Geçer iken yalnızım Zaman tunelinden Yok mu ki şu ben? Diyemedi,diyemiyor anladım Anlasa ne gezer? Zaten kayıplardayım Kokuşmuş korkularım Bulamıyor sığanacak bir yer Vur bir daha vur Toz duman olsun Yolu sonsuzluğun Diyemedikten sonra dur... (Berlin,13.06.2012) Talat Özgen |
Zaten kayıplardayım
Kokuşmuş korkularım
Bulamıyor sığanacak bir yer
Vur bir daha vur
Toz duman olsun
Yolu sonsuzluğun
Diyemedikten sonra dur...YİNE ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM.KUTLARIM SİZİ ŞAİRİM