Sıradan Şiir
Çivisi çıkmış bir şehrin, kliması bozuk otobüslerinden biridir sıradan olan
Yaz sıcağında güneşten daha fazla yakar seni İçine dolmuş ve taşmaya utanan insan nefesi Ya da aşk’tan daha fazla boğar seni sevgisizlikten suratı düşmüş insan suretleri... Sıradan bir şehrin sıradan insanıydı şair, sevginin çocuksu halinde Büyük şehrin mazotlu yalanlarından uzakta Yeşil bir sevdaya hasret... Ömründen ömür gider bir koleksiyoncunun ellerinde, Rengarenk kelebeğin Kanatlarından çivilenirken panoya... Oysa uçmasıydı özgürce sıradan olan... Adam kelebeğe aşıktı, Canı yanan kelebekti... Orta kahve tadında sıradan bir sevda ister şair şiirinden, Gözlerinin renginde.. Ne çok şekerden ciğeri kıyılsın ister Ne de çok acıdan yüreği yansın... Orta işte... Çok uzaktan bir sese, Kalp titreten bir gülüşe doyamamaktı sıradan olan... Gülümsemesiydi gerçek olan, akla gelen hayalin ötesinde.. Görüp terkedenler vardı, kıymet bilmeyen Bir de, göremeyen kıymetsizler... Akıldan yoksun kalmasıydı sıradan olan, varoş şehrin delikanlısının Süslü sevdaların uzağında, bir rüyaya takılıp kalmasıydı fikirsizce... Bütün gitmeleri durdurabilecek bir "gel" di sıradan olan Gitme demelere varamazken dili... Ümitle çarparken kalbi, çıkmaz sokaklara dalmasıydı hayatın... Sıradan olan; Susmasıydı şairin o gidince, dışından... İçinden haykırırkende... İsmail ALTIN |
afiyet olsun can:)
yüreğine selamlar
iyi ki varsın
sevgim ile
lamour