düş artıkYıkıldım yalnız bir çınarın dibine İçimde hasretin heykelini taşıyan toprak Yok yok Kırık bir çamur kokususun burnumda kalan Gerçekte ellerimdi sana uzanan Ulaşılmazımsın ardından koştukça O kadar küçüldüm ki zerreler kıskanıyor Ayrılıktan geriye kalan yürek Sızladıkça seni anıp Dileğim göz tırmalayan duruşunu yok etmek ... Dağ deviren gülü Yürüyüşümü kaybettim Arsız çocuk gülüşleri var ardımda Bana ayrılığından miras mı kaldı bu hal Çırpınır içimde hakikate benzer ağlamalar Yaşam sancılı bir düş artık Gerçeklik ki Manasızlıktan kurgulu bir düzine Hayal… Gece hep soğuk kokuyor Kendime gelme çabası kuş kalbi sızlaması Seni düşlemekten usandım Ellerini çek yüreğimden Gözlerimi özgür bırak Biraz nefes alayım… Kalbimden yavaş yavaş düş artık… .............. |