Gülüşlerin kadar yaşanası hayalin. Nefesin kadar ılık. Ruhum,akortsuz bir kemanda, rotasız bir balık. Nefesime küfrediyor kalan mecalim. Ağzı dili kurumuş, yayına kahretmiş kemanın. Aklım yine sende, hücrelerim darmadağınık.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dilini Yutmuş Şiir şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Dilini Yutmuş Şiir şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Ben pek bildiğimi söyleyemem. Bildiğim şu ki aslında dünyada renkler diye bir şey yoktur sadece insanın algısında şekillenir renk dediğimiz nüveler. Yani dünya sandığımız kadar renkli değil belkide bu yüzden yalan dünyanın yanında yalancı dünyada demeliyiz ...
:) Hafızası güçlü olan hiç bir duygunun vasati çıtasını aşmamalı da usta. Unutmuyor, unutamıyor çünkü. Sonra da altında bir kendisi kalıyor aklının ki bunu çok bildiğinizden pek eminim şimdi ben.
:) peki hiç bir zincir kırılmaz değildir derim yine de hele ki hücerelerin parçalandığı doğruysa. Değerdi, insanın ruhunu özgür kılmaya. Ama öfke.... Öfke dili de ele de akla da en güçlü duvar sanırım.
Bazen elinden tutmak gerekir, dünün
ki şiirler dillenebilsin şair.
En azından şiirlerin ellerini çözdüğümüz
o dlsiz diyarlarda....