MAKBULE HANIM… Bir ev vardı tahtadan ahşap merdivenleri, Ne geleni olurdu ah! Nede gidenleri, Makbule hanım derler bir kadın otururdu, Balkonunda her zaman tek başına olurdu. Bazen bir çay içerdi, bazen de yemek yerdi, Herkes onun adına şeker teyze derlerdi… Uzun bir zaman geçti açmadı perdeleri, Kimse merak etmedi bitmezdi gezmeleri. Tahta balkonundaki çiçekleri olunca, Su verememiş garip birden hasta olunca. Birkaç komşu toplanıp kapısını çalmışlar. Açmayınca kapıyı kırıp içeri dalmışlar… Yatağına uzanmış sessizce yatıyormuş, Sararmış tavanına sonsuza bakıyormuş… Salasını verdiler sardılar kefenine, Helallik istediler sormadılar kendine, Bir gün olsun kapısını çalıp da, Makbule’nin derdi ne???? DUDU BAYRAM ANKARA |