MızıkaÖyle bir gece idi ki herşeyimi aldın. Ölmek bile istemedim kaderime inat ortada kaldım. sahi neydi, nerelerdeydi çocukluğum küçük bir resim defterinde kalan o dağlar ve ortadan bölen o mavi dere nerede onca şaka, pişmanlıklar ve ilk "terk edilme" oyunları neredeler.. mızıkçılık.. varsın sayılsın eski körebe törenleri ve imdada yetişen o teneffüs zilleri sahi böyle miydi çocukluğum en güzel minik müzik defterim mızıkam,el işi kağıtlarım hiç olmayan notlarım belki de en büyük "Dandanakan" zaferim sahi çok mu geliştik.. şimdi kalpler "metro" gibi ve her yöne her on dakikada sefer var bir o yöne bir bu yöne virajlar ihanet ve yılan kokuyor adamın biri "param yok!.." diyor kondüktör yok ki yine dersler eskisi gibi boş geçiyor.. |