Temmuza Karşı
Acının ağzından öpüyorsun yine
yine cehennem yürek yine hüzne gönüllü devriye. Turaçlar amansız iklimde kanat açmadı ama ağaçlar zamansız açtı çiçek kar vurdu birden, pusudaymış fırtına ardından bir yağmur, bir yağmur ki yağmur değil sanki kezzap... heba oldu onca heves, onca emek onca kitap. Söylemeye gerek yok, zaten herkes farkında. Ey nice cendereden süzülen direnç hangi acı denenmedi ki bizde kitap yakılan yıldan, insan yakılan yıla vardık katliam katladık, çağ atladık. Gel de içlenme. Bu şiir bir büyük VAH - Temmuza karşı Ağustos kapısı nerede, nereye çıkar bu çarşı Nereye çıkar bu çarşı ki... hem kalabalık, hem karanlık. Tehlikeden geçiyoruz - belli etme - ilerle |