UYGARLIK
Temelinde toplugömütler
İnsan derisinden abajurların aydınlattığı odalar olan Aç çocuk gözlerinin Çan sesleri gibi rüzgârlarda dağılıp unutulduğu Bir uygarlık bizimki Bu yüzden Kuşku duymadan sevemez kimse kimseyi Sevinç sınırsız Mutluluk karşılıksız Refah, karın ve göz tokluğundan öte bir şey olamaz. Işıklı vitrinler hiç değil Ne de dakik işleyen hızlı trenler Tertemiz caddelerin altı genç kemiklerle örülü Uygarlık bize daha çok uzak İlk insandan bu yana Acı çektirdiğimiz kadar insanı Mutlu kılmadıkça |