Özkırım
Yosun tutmuş fayanslar
Konuştu benimle; Dedim; fayans konuşur mu? Dedi; sen beni taş mı bildin? Ki taş da konuşur, duyabilirsiniz; Taşlaşmamışsa içiniz… Damarlarım demir yolu Vagon vagon kanlar döküyorum Dolaşım sistemim çökük Sindirim mi? Onu hiç sormayın; Midem domuz yalağı Beni daha fazla doyurmayın Haritalarım silik, içimde kayıp trenler Nedenler, bahaneler İpeksiz böcekler dolaşıyor Tinimin çıplaklığında Kendi belimi kırıp Gel diyerek incitiyorum bir böceği Gitsinler; ben hiç sevmedim ki kaplumbağaları Balinaları ve kelebekleri Oyduktan sonra kendine kör kalan gözlerimi Kuzgunlar da yavaş yavaş terk edecekler bedenimi Beyhude Bomboş örülmüşüm kendime Bah(ar) yorgunluğu Kalem, kelam yapragas dökümünde Gevherlerim sosyolojik takılıyor Bu aralar Dişlerim gülüşlerime azı Gelmeyin üstüme Göğüs kafesim; çalı çırpı, kuş yuvası mç-jir-fhrn |