YAZ ORTASINDA ÜŞÜMEK
Kar durdu
Yaslı bir köylü yüzüyle Bezgin ve dinç Doya doya gülmemişliğin dinçliği belki bu Belki hep borçlu olmanın Kar durdu Bir çocuğun ilk kımıltısı gibi Beklemede bıraktı sessizliği Gün -o hep buruşturup attığımız- gün Üstünde yarım bir söz Işıltıya durdu: Sev... Kar durdu Durdu saatleri kuşkunun Karın üstünde yarım bir ayak izi Bir silik söz: Belki... yarın |