DÂRIDÜNYA
Dün vefâd edenin
Tabut tahtalarından Yapıverdiler az evvel Doğan bebenin beşiğini Bir döngü ki Devran devran içinde bin tilki Koşar kaçar kovalar nasibini amma Birinin kuyruğu değmez diğerine Biri ağlıyordu gördüm Diğerini gülerken işittim Malı çoktu birinin Her nimeti beğenmez Atar saçardı hesapsız Onun sevmediklerini Rızkı sayar şükrederdi Komşusu pek gariban Nasılda sevinirdi Seven mahzûn sevilen şaşkın Kendini bilip şükretmedikçe Herkes müebbet yalnız… 2 Haziran 2012 / İstanbul Neyzen Muharrem Ali |