Aile
Saatin on biri çalmasından sonraydı
Gördüm ev halkının dağıldığını birer birer Bilmem soyunmaya mı gittiler Bir zaman sonra hepsi uykudaydı Baba yaşamadaydı geçmiş zamanı Bir pencere açık dururdu düşüncesinde Bir kadın eşsiz elbiselerinin içinde Ne uzun zaman sevmişti onu Çocukların derdindeydi anne Biricik umudu çocuklarının Çekirdeği değil mi onlar dünyanın Dalmıştı bir derin uykuya öylesine Yaşanacak bir anın sevincinde genç kız Balkandon uzanır gibi sarktı yatağından Gülümsedi durdu karanlık dünyasından Başına gelecek cümle aşktan habersiz Evin erkek oğluna gelince Bir çemberin peşinde buldum onu Gelmez zannederek bu koşmanın sonu Yaşadı bu oyunu kaderince Hepsi iyiydi, iyi ve rahat Bir aileydiler koynunda gecenin Kalplerinde asılı duran bir bilmecenin Anahtarını almış götürüyordu bir at |