KARANLIKTA
ışığı söndür. hadi yanıma uzan
seninle eskiyorum hadi uzan gün çoğalırken yüzümüzle bir roman kahramanını yaşıyaraktan gece ıslak ve su kadar dalgındır açılırken koyu bir derinliğe pencerem çünkü herkesin içinde hep aynı saksafon ölümden kollarını taşıyaraktan yürür eskiyen sıkıntısını sen korkma. alışkanlıktır gittiğimiz bizim hadi uzan biraz öpüşelim hadi uzan işte evimiz, aydınlığa çıkıyoruz. yolumuzun bittiği bir akşam korusunda artık her şey uzanmaktır sevgi nerde hadi uzan biz ölelim hadi uzan |