KAR ALTINDA BİR SABAH
Ağzında yasın gülleri
tuğladan çocuklar döküyor kar altında bir sabah toprak kokuyor nefesi Silmiş künyesini haritadan taze bedenler yontuyor kar altında bir sabah kederin ve aşkın dülgeri Ruj ve kelebek mimarisidir geçmiş günlerden düşen alnına kar altında bir sabah erkenden aydınlanıyor kefeni Bulutlar ve yaralı kuşlardan serin mezarlıklara kar altında bir sabah gül ve rüzgardır yağan şimdi Kim anlar şairlerden başka çürüyüp solsa da şiirler kar altında bir sabah ölümün yüzündeki cevheri |