SÜNGÜ
İşte akşam tenimi geren kıyısı
yüzümle çağdaş makinesini sürerdi petrolün kanımda biriktiren çiçeği dolardı ekmeğime kuş olur boyardım ormanı çünkü azalırdı sömürgesi çünkü o hiç orman olmamıştır rüçhanın anlattığı bu işte geldim yangın yüzü odalardan sürgün döllere bırakıp aşkı makinelere şimdi pençemi süngüleyen etimde o kalın çark sesi diyorum ki gerçekse eğer dönmeliyiz artık isyan etmeliyiz bakın nasıl mermiliyorum alnımı paslı mazotuna göğün çünkü azalırdı sömürgesi çünkü o hiç gök olmamıştır rüçhanın anlattığı bu |