söyle
hangi dudağın nemi
hangi gözlerin seli kurtarabilir ki beni
bu yangının ortasından
…ah damlaların saf buğularında
kaybolup gidiyor bir ömür

güya alevlere caka satıyor kanım
hal bu ki
terimde akıyor ihanetler
ve gözlerimden süzülüyor hüzün
…dumanın üzerine yazılıyor soluğumla
ürkek can seslerim

ah sen
sevdiğim adam
öyle çok törpülemişim ki
adının harflerini dilimle
…artık kanatıyor dudaklarımı ismin

sen ve ben
ne tuhaf değil mi
dünyanın dönüşünü hala fark edemeyişimiz
sadece yaşıyoruz işte
birimiz- diğerimizin düşlerinde
ve hep birimiz - diğerini öldürürcesine
…öylece sızıyoruz mevsimlere - yorgun

artık anladım ki
her şey yarım
düşüşceğiz bir damla misali
suya doymayan toprağın derinliğine
sanki hiç doğmamış gibi
ve sanki hiç -bİz- olmamışız gibi..

01/Kasım/2007

Avşa Kasım Günlüğüm

Figen YARAR