***
Rüzgar saçlarımı tarıyor, anaç
parmaklarını geçiriyor saçlarımdan. Anının kapısını açıyorum Düşüncem çıkıyor, çekip gidiyor. Başka seslerdir taşıdığım, türküm başka dudaklardan, Anılarımın mağarasının tuhaf bir aydınlığı bile var! Yabancı toprakların meyveleri, bir başka denizin mavi dalgaları, başkasının aşkları, adını anmaya yüreğimin elvermediği acılar. Ve rüzgar, anaç elleriyle saçımı tarayan rüzgar! Gerçeğimi gece alıp götürüyor, ne gecem var ne de gerçeğim! Yol ortasına yatıyorum, beni çiğnemek gerek yürümek için. Yürekleri çiğniyor beni, şarap ve düşle esrik yürekleri. Kıpırtısız köprü, yüreğini sonsuzlukla bağlıyorum. Ölseydim birdenbire bırakmazdım şarkı söylemeyi. |