KIŞ DÖNENCESİ
Kalın gövdesinden tutuşmuş tomruk gibi
Rüzgarda acısını tanırım onun Hiç bu kadar yakına gelmemişti Gökyüzünün gergin göğüslerinden Toprağa kar olup sağıldı hüzün Öyle şeyler gördük ki Utandık sıcaklığımızdan Işık olmanın aydınlığında ölüm Kim bıraktı bizden önce bu korkuyu Yüzlerimiz duvara dağlanmış gibi Kitap içyüzlerinde soyadımız tutuklu Daha kaç dilde susacağız Kaç yaşamın üstümüzde yalınkat gücü Bütün akşamlar biraz da seni taşır Kurşun gibi inerler bulut üstünde Bir sandalın akarsuya duruşu gibi Gölgen ayrı yüzer, bedenin ayrı Diyeti acımasız duyarlığının |