GEÇEMİYORUZ
Uzatma soluğunu üstümde yaşam
Uzatma artık daralıyorum Oyunlar kurmuştuk yılgıyla kendimize Bir çember, bir çember daha atlayıp Kim söylediyse doğruyu, kim yaşamında ilk kez Islak bir böcek gibi hakkediyor ölümü Bir ses vuruyor, bir renk, bir biçim Sevgilerinden, tutkularından tedirgin olan Adımını dışarı her nasılsa atmış da Parmak uçlarıyla dağlıyor bizi En korkağımız yiğit kesildi Varışıyla arındı yokluk, ama ürküyoruz Bulması için biz seçmiştik onu Biz, yıgğınları duvar diplerinden çekip O yanımızda, o özümüzde, o her an tek başına Kapıları açtı da ardına dek, geçemiyoruz. |