YALNIZ AĞAÇ
Sessizce uzar gider bu ağaçlar
Girer yavaşça bedenimize İçimizden çekilen suyla Ağız uçlarımızda, el ayamızda Her öpüşte gül açan Anlatma bana önce gözlerin Vurmuş yüzüne yaprak gibi Son nerede gördüysem seni Toprak altında yürüyen kökler Kımıldar yüreğin su çatlaması Son nerede gördüysem seni Durur orada akşamım, bir de dalların Yalnızsan, ayırdıysan suda yüzcesini balığın Gel hadi, değişmiş olsa da adın Öyle yorgun, öyle eksiğim Ateşe tuz serper gibi Yağmura tohum tutar gibi yokluğun Hüzün bir kayadır dip sularında Zor olacak şimdi sevinci koymak Çil basmış yüzüne günün |