SEVMEK
Buğulu cama yazılan bir yazıydı “sevmek”
Zamanla yok oluşun habercisiymiş gibi . Sen ve ben gibi… Benim sende, senin de bende yok oluşun gibi. Bir yürek çırpıntısıydı “sevmek” Çırpındıkça daha çok yaralarcasına. Küçücük bir dokunuştu “sevmek” Dokunmaya çalışıp bomboş dönen eller gibi. Kalpte siyah bir noktaydı “sevmek” Zamanla yayılıp tüm bedeni sarması gibi. uzaktan uzağa bir bekleyişti “sevmek” yolunu gözleyen bir çift göz gibi. İhanetin adıydı “sevmek” Ardına bakmadan bırakıp gittiğin gün gibi… Ahmet ÇORUKLUĞ |