Kızgın Mil ÇekmişEn güzel surette dünyaya gelmiş İnsan kendisinden bile bîhaber Nefsini bilmeden her şeyi bilmiş En büyük düşmanlar ile beraber Fenne kavuştukça kararmış ruhu Kalbinin gözüne kızgın mil çekmiş Nefsin ve şeytanın olmuş güruhu Bembeyaz sayfaya zehri kül ekmiş İpek kumaş iken lekesiz beyaz Batmış çamurlara olmuş kapkara Kar yağmış üstüne ve çalmış ayaz Sermayedar iken el-an fukara Önünde bin rahmet denizi varken O bir zulmet çölü eylemiş mekân Akıl, Vahi gibi dostları yârken Nursuz dehlizlerde aramış imkân Bir deli çay misli akıp gidiyor İşin kötü yanı pişmanda değil Kendi fıtratını yıkıp gidiyor Müsebbip kendisi düşmanda değil Yakındır kendini yiyip bitirir Helakine sebep olur dünyanın Mevcut sermayeyi döker yitirir Ve sonuna gelir kâbus rüyanın… Salih Yıldız…31.05.2012 . |
Çok güzeldi yine şiiriniz,yüreğinizden çoşmuş kaleminiz yazmış duygular çağlamış yüreğinizden,Beğeni ile okudum.Evrendeki tüm güzellikleri sayfanıza,Dünyadaki tüm sevgi çiçeklerini sayfanıza bırakıyorum.Kaleminiz daim gönlünüz şen olsun.
Saygı ve selamlarımla
Bilal YILMAZ