TESADÜF
bir gün çıkarsın karşıma,
yüzünde, benden kalan acı, ellerde bulduğun mutluluk, hafifçe beliriyor bakışlarında. anlamsız iki bedeniz, kaçamak ve üzgün bakışlar, bir o kadar da hasret dolu, yılların yorduğu iki ten. derin bir sükutun eşiğindeyiz, dillenmiyor o an sözcükler, solgunluğum sana, kırgınlığımla, armağan benden, acılarımla. git artık bitsin bu tesadüf, mutluluğu yakaladığın kollara koş, acılarımı depreştirmeyi bırak yeter, naçiz bedenime acılar bile boş... |