’İstiklal Marşı” şairi M. Akif’in ruhuna ithaf’

İyilik ve güzellik taşıyor her yerinden
Sevdim sevgilim diye Anayurdu derinden
Neye baksam sevindim sevdim ne varsa her yerde
Yurtta bulunmak bile deva olur çok derde
Şu uçuşan kırlangıç, sarı asma ne güzel
Şu nur topu yavruda allı basma ne güzel
Güzellik kaynağıdır yeryüzü gök ve deniz
Tatlıdır Anayurtta her yüze bakan beniz
Gözü besler yemyeşil top top çam ağaçları
Ne hoştur karşı dağın kıvrımlı yamaçları
Irmaklarda ırmakta gümüştün balıklar oynaşırlar
Vadilerde yaylada davarlar kaynaşırlar
Başka yerin bu kadar ılık güneşi yoktur
Bence öz yurdun benzeri eşi yoktur
Gözlerim dalar gider ufkun rengarengine
Bilmem hiç rastlanır mı yeryüzünde dengine
Öyle bir renk çökmüş ki mavi,mor diyemezsin
Eflatun mu pembe mi?ateş,kor diyemezsin!
Ne bir ressam eli ne de bir şair dili
O renkleri çizemez anlatamaz besbelli
Herkese ilgi vardır memleket olayında
Başa bir tad gizlidir zorunda kolayında
Her şeyinde bir ahenk her şeyinde bir tad var
İçimizde sevinçten sanki bir çift kanat var
Doyulurmu seyrine ay yıldızlı bayrağın
Uğrunda kim can vermez bu güzelim toprağın
Ne mutlu bu ülkede varlık olmak bir zerre
Anayurtta yaşayan bahtiyardır bin kere