Hayalimde yemyeşil bir alem kura kura
Giriyorum gün görmüş bağrı yanık Bozkır’a

Sabır, tevekkül çile burda sonsuzlaşır
Cihet ebedi silinir, insan mekansızlaşır...

Hep aynı ses, aynı renk, aynı şekil, aynı hat! ...
Topraktan ve güneşten gelen sonsuz saltanat! ...

Bozkır sükun, bozkır ruh, bozkır bir derviş gibi!
Kendi kendinden geçmiş, Allah’ı görmüş gibi! ...

Biz Ademi topraktan yaratmışız diyen din! ...
Adını ilan eder her sabah Muhammed’in! ...

Yanmış yağız çehreler, yürekler nur içinde,
İnanan seven insan, sonsuz huzur içinde...

Bozkırlarda ’şimdi’nin, ’acelenin’ işi yok!
Motor, sür’at asrının korkunç keşmekeşi yok!

Bir meydan okuyuş var, derinde çok derinde
Asya dile gelirken kağnı tekerlerinde!

Kendini vere vere insan toprak anaya
Yavaş yavaş kavuşur sükun’a Nirvana’ya! ...