İhtiyarlar
İhtiyar ansızın içinden coştu,
Galiba o akşam biraz sarhoştu, Dönüp karısına dedi gizlice Beni seviyorsan gönülden eğer Sözümü kırmazsın işte bu sefer Gel, yalnız bırakma beni bu gece İçimde var yeni bir heyecanım, O kadar coşkun ki bu akşam kanım Karısı sözünü kesip dedi ki: ’Yetişir, anladım nedir maksadın... Galiba sen hala uslanmadın? Neyse, bu seferlik razıyım; peki!’ Sofrada toplandı bütün aile. İkisi umulmaz bir sevinç ile Çok yemek yediler, çok gülüştüler. Bu çapkın erkeğin yaşı doksandı. Kadının on sene daha noksandı. Yemekten kalkınca yorgun düştüler. Horozlar, o sabah güneş doğarken Bir çılgın kahkaha kopardı birden. Geldi bir alaycı yüz güneşe de. Uyandı hayretle iki ihtiyar; Çünkü ikisi de sabaha kadar Horlayıp durmuştu birer köşede!.. |