Şehir leş kargalarına emanet..
Beş para etmez dualara gebe kalmış avuç içlerim.,
Her yer kan kırmızı....
ve susturucu takılmış gözlerime ağlamalarımı kimse duymuyor.,
Şimdi kopuyor benim küçük kıyametim, herkes  kaçıyor benim avluma 
soruyorum niye getirmediniz sevinçlerinizi kimden sakladınız beni..
Ses yok.......

Vebali çok büyük sancılar biriktiriyorum cebimde 
Her gece kustuğum karanlıktan ben sorumluyum.!
Kimse üzerine alınmasın diye ben üstlendim gece nöbetlerini..

Ve  bağdaş kurup oturduğum köşe başları,
Elimle beslediğim tahta kurdu kadar muhtacım aslında kendime..
Ama yapamıyorum yeniliyorum gölgeme 
Sırtıma vurulan yükün altında eziliyorum..

Aklıma çocukluğum geldi sallandığım salıncak yerinde duruyormuydu hâlâ?
Zilini basıp kaçtığım evin ışıkları yanıyormu.?
Biliyorum herşey gibi onlarıda zehirledi takvimler...
onlarında ruhu tozlu raflarda cebelleşiyor..

Artık  ucuz gece masallarında yerim yok benim...
Kurduğum oyuncak arabamın tekerlek izinde de yol alamam..
Sadece bekliyorum nezaman sahiplenir beni hayat..!!