GÜNÜM AYDIN OLURSASusmam edebimden filan değil Mevlana gibi. Öküzlüğümden de değil. Dolmuşluktan diyelim gırtlağa kadar. Bırak ağzımı açmayı, Bir iğne dokunduran olsa şöyle hafiften. Dolu bir işkembe gibi boşalacağım. Bu şehr-i İstanbul’un üzerine. Ondan açamam ağzımı, Ondandır bir sıcacık ‘’Günaydın’’ diyemeyişim. Ama yine de söz… Olur da benim de sadece, Evet sadece bir gün. Günüm aydın olursa . ‘’Günaydın’’ der miyim bilmiyorum. O zamana kadar unutmamışsam. Derim her halde. O kadar da kibarlıktan yoksun değilim hani. Her ihtimale karşı, Şimdilik dokunma bana. Sitem okların hep karavana ya. Bir de hedefi tutturursan Vay halime, Vay bu Şehr-i İstanbul’un haline. |