İKİ ELİM YAKANDA
Olur ya unutursam bakışlarını,
Hatırlayamazsam şeklini, şemalini, gülüşlerini Bir günüm geçerse adını anmadan, İşte o zaman affetmem seni! Olur ya Çakmazsa beynimde şimşekler misali suretin Süslemezsen gecelerimi ihtişamınla Kaçarsan rüyalarımdan bir sincap çevikliğinde O zaman affetmem seni! Gitme dedim, Gittin! Yapma dedim, Yaptın! Atma dedim Attın sensizliğin keskin dişlilerine. Ezildim, ufalandım, parçalandım, bölündüm! Oysa sen; Karanlığa tan! Bedenimde can! Arzum, emelim, umudum! Hayat suyum, Yokluğunla ölümdün. Üzgünüm! Şimdi fluleşti hatıraların öz belleğimde, Artık yokluğun acıtmıyor eskisi kadar. Nedendir bilmem ama incinmiyor yüreğim, San ki öldüm, bittim, tükendim, Donmuş gibi damarlarımda dolaşmıyor akan kan! Korkutmuyor yalnızlıklar, ürpermiyorum artık, Kimi zaman; yeter be demek geçiyor içimden! Diyemesem de çek git geldiğin yere, Böyle düşünmek bile yetiyor! Rezil, hüsran olmama! Olur ya Sana benzeyen birileri çıkarsa karşıma, Sevmeye kalkarsam senin yerine, İhanet edersem aşkına, İşte o zaman yandın! Hem yalan, hem de gerçek âlemde, Yaradan’a andolsun ki! İki elim yakanda! Ali KILIÇ-OSMANİYE 29mayıs2012 |
Saygılarımla.......