Uzun
uykulara dalmıştı vadi
Ve sen onun koynundaydın
Yaralı bir hayat gibi
Sessiz, biraz ağlamaklıydın
Gözlerin gök
mavisi
Güneşe değmişti saçların
Kızıl bir
ölüm rengi
Üzerinde kırılgan
zamanın
Ellerin pamuktu sanki
Kokunu
gülden almıştın
Baharı son kez yaşar gibi
Çiçekleri ağlayarak koklamıştın
Bir gün inleyerek uyandı vadi
Sen benim kanadıma sığınmıştın
Gökyüzü
maviydi belki
Hatırla en son bana bakmıştın