Bu Toprak
Memleketim, derdim, memleketim,
Dağına, taşına seslenirdim Yankılarda adını dinlerdim Sevdiğim göllerin, vadilerin. Dünyada hiç bir yer bence Türkiye kadar güzel değildir Madem emeğimi toprağına harcadım, Madem yorgunluğum göğüne dalmakla diner Bir gün bağlardan, bahçelerden yürüdüm. Zeytinlikler, ardında çam ormanları, Birden bir tepeye varınca esmeğe başladı Kır çiçekleri, kayalar, fundalar üzerinden Oracıkta şehit olanların anıları. Oracıkta şehit olanların kanı Karışmıştı çimenlerin yeşiline, Güler gibiydi her biri bir taşın gerisinde Rumeli’nin, Anadolu’nun bize benzer adamları. Orada uzandım çimenlerin üzerine, Orada çocukluktan gençliğe geçtim, Orada anladım ölmez insanı, Ölülerin inancıyla yaşar, Ölülerin inancıyla ölürse. |