ADINA YAKTIĞIM TÜRKÜLER
Ne söyler bu türküler
Ay karanlık gecelerde yüzen gemiler Sevilip sevdikten sonra İnsan böyle yalnız mı kalır Bahtına hatırlamak mı düşer Ne söyler bu türküler Bomboş ovalardan geçen trenler Bir kere Menemen’den Kolları kelepçeli bir adamla Bir cardarma oturdular yanıma Manisa’da indiler Küçüktün annem söyledi "Atımın adı Dilber’dir" "İskender Bey dayımdır" Büyüdüm neden sonra anladım Has bahçede kör sarmaşık Karışık güller arasına Ben şahin değilim Yükseklerde uçamam tek başıma Serçe kuşu değilim İnemem nar dalından Pınar başına Pencerem denize karşıdır Oturur düşünürüm bazı günler Seni beni mahzun eden bu haller geçer Gün gelir herkes gibi ben de ölürüm Bu aşk yürekten yüreğe yeniler Bir gün ağızdan ağıza dolaşır Adına yaktığım türküler |