ON DÖRDÜNDEYDİ AY
Kent Parkta bir ahşap kabin,
Çark Deresi duru dingin akıyordu. Genç bir kız sevgi istiyorum diyordu, Kolları bir oğlanın boynunda. Sıkı sıkı sarılan, Kanat takıp uçuran, Terk edip de kaçmayan; Minicik bir sevgi... İlelebet yaşayan. Ve Çark Deresi kulak kesildi! Tüm içtenliğiyle sunduğunda sevgisini oğlan, On dördündeydi ay. Kutsadığında sevgiyi… Ve kız ve oğlan kanatlanıp uçuyordu, Peşlerinden Çark Deresi, Deliler gibi koşuyordu... Necati ÖZTURAÇ 29 May.2012-Erenler SAKARYA |