GECE GAZELHANLIĞIGECE GAZELHANLIĞI Gökkuşağı gibi yan yana bulutlar Gökten üstümüze esen fırtınalar Esir aldı ruhları vahşi dalgalar Gözler karanlıkta kalmış gibi ağlar Deniz fenerinde uzun bir yolculuk Yolculuk ki başı varlık sonu yokluk, Kan damlıyor yüreğimden uzun uzun Sonu gelmiyor dünyadaki sonsuzun Vuslat kokan güller, baharı görmedi, Bir demet olsun çiçeklerden dermedi. Ağlayın ey gözlerim ağlayın artık Semadan gelmedi bir türlü aydınlık Dokunduğum her çiçek sararıp soldu Bastığımız her yer çöller gibi oldu Elbet bir gün güneş doğacaktır lakin Nedendir karanlığa duyulan bu kin Sen ki yeni çağa destanlar yazansın İnsanları adeta sultan yapansın, Gel ey bahçemizin bülbül’ü nalanı Gel yüreğimizin ümit ve dermanı Bir demet sonsuzluk solurken bedenim En derin yerdeydi seninle yüreğim Yüreğimde yalnızlığın hasreti var O yalnızlık ki sinedeki boşluklar Bu şehir aldı benden umutlarımı Ve yavaş yavaş çaldı duygularımı Zaman bir alev gibi avuçlarımda Yakıyor yüreğimi dert ocağımda Elveda gece karanlığına veda Ağaran ufuklarda tatlı bir seda Duydukça sedayı serinler içimiz Aydınlanır, geçmiş ve geleceğimiz Şimdi açılıyor zulmet perde perde, Karanlığa ışık tutan insan nerde. Eserken üstümüze bir bad-ı saba Merhaba sonsuzluk kervanı merhaba, andelip |
baştan sona alıp götüren bir şiirdi..
ahengin muhteşem havasında boğuldum harikaydı tebrikler
sevgimdesin..