SEN BİLMESEN DEGönlüm dilsizdir benim; kökten kopartıp attım, Kuşlar şarkı söylerken. Sen bunu bilmesen de! Bana meyledenlere; hilal kaşımı çattım, Gençlik elden uçarken. Sen bunu bilmesen de! Adıma ister deli istersen biçare de, Hiç bir ümit yok bana gösterdiğin çarede, Gülen gözlerin kalsın aklımdaki karede, Mezem olur içerken, sen bunu bilmesen de! Zehirli sarmaşıklar gönlümü mesken tuttu. Aşka dair ne varsa birer birer kuruttu. Sessiz sessiz ağladım; mazi burnumda tüttü, Sen karşıdan geçerken. Sen bunu bilmesen de! Seni görmemek için gözlerim olsa ama, Bana uğramasa da sonsuza kadar hüma. Sensiz nefes aldığım yalan değildir amma; İçim yandı gülerken, sen bunu bilmesen de! Efkar sarıyor beni aklıma sen gelince, Şikayet etmiyorum boynum kıldan da ince. Hüzün çöker içime; bütün ağırlığınca, ’Mutlu olasın’ derken. Sen bunu bilmesen de! İşte! Ölüyorum yar, gözlerin aydın olsun. Kimsenin bilmediği sevdam benimle ölsün. Doyamadım ben sana; gözlerim açık kalsın, Sonsuzluğa göçerken. Sen bunu bilmesen de! Şiir ve yorum: Sessiz Peri 25.05.2012 |