DİVANE GÖNLÜM...!!Ne hazin baharsın sen deli gönül,! Divanemi yoksa aşık’mı oldun.? Gurbette deliye döndürdün beni Yaşamı unuttuk vay deli GÖNLÜM Adım adım düştün gene bilme’din Bir kerecik YÂR’in sarıp gülme’din Mutluluğu onun ile sürme’din Beni el aleme kul ettin GÖNLÜM Bilmem ki ben sana nettim neyledim ! İnan’kı ben sen’den nefret eyledim Beni el aleme rüsvay eyledin Bir çakala beni kul ettin GÖNLÜM Ağaran saçlarım gamlı yaşam’ım Kos’koca dünya’ya sığmayan baş’ım Zehir ettin bana ekmeğim aş’ım Beni hayırsıza kul ettin GÖNLÜM Açma yaralarım bülbülü şeyda YÂR’den ayrı düşen çekermiş cefa Razıyım olsa’da sene de ay’da Daldan dala konma divane GÖNLÜM Yazdırdın DURAK’a böyle haline Anlada bunları gel dön geriye Bundan sonra sevmek senin neyine ? Ömrümü tükettin divane GÖNLÜM Durak YİĞİT Gönüllerin Şairi KOCAELİ Gönül ağlar kalem yazar Dertler ben de katar katar Yüklenmiş dünya yükünü Ömür biter azar azar..SANİYE UZUN...Hanım efendiye en kalbi şükranlarımla |