AYRILIK...
Eylüldü
Bir ikindi vaktiydi Dökülen yapraklarla gelen Senden ayrılış hikayem. Üstelik anlatıcı En yakın arkadaşım Beni üzen inciten. Oysa ben Mutluydum o gün. Tatilden dönmüş Bir aylık özlemle Seni göreceğim için Heyecanlıydım. Nişanlandığını öğrendim Sana kavuşacağım saatlerde. Durdum Önce şaka sanıp Arkadaşımın yüzüne baktım. Gözü yaşlıydı Her şeyi anladım. Ev odam duvarlar Bu şehir çiçekler her şey Yabancıydı bana. Sessizlik hissizlik sensizlik Dakikalar sonra Mutfağa gittim. Bir bardak su içtim Bahçeye çıktım. Eylül bütün güzelliğiyle Oradaydı. Çiçekler renkler Aşk! ama aşk yoktu. Beni bekleyen arkadaşıma -Hadi Matematik çalışalım Dedim. Eylülü artık sevmiyorum… |
Yazacak yorumda zor ...
Şiir tam anlamıyla içine alarak sarıyor yüreği...
Ama her ayrılık bir başlangıçtır herzaman...
Tebrik ederim arkadaşım ,duyarlı yüreği...
Sevgi selam ve en güzel dileklerle gönlümden...