Arzuhal / 3” Dostum kalmamış beyim.” Kararmış bir kandili alıp avuçlarına Yıldızların nurunu üzenin düşmanıyım. Gecenin gizlediği simsiyah suçlarına Sabahı ortak eden düzenin düşmanıyım. Gaflet denen uykuya sessizce yatılırken Olmazı belli yurdun temeli atılırken Ceddinden miras kalan toprağı satılırken Kopası dudağını büzenin düşmanıyım. Yoksulun aç gezdiği zenginin dilendiği Hırsızın bey sayılıp merdin vergilendiği Suçun para ettiği ”hiç”in sergilendiği Adına dünya denen müzenin düşmanıyım. Vurulup ak alnından şerefiyle yatanın Bedenini yurdunun toprağına katanın Bayrağının rengini kandan almış vatanın Ruhunu damla damla süzenin düşmanıyım. Yarasına tuz basmak yetmez gibi acının İçine tükürdüler “ Enel Hak “ ilacının Bense sonsuza kadar,günahsız Hallacı’nın Derisini namertçe yüzenin düşmanıyım. Hâlâ silinmemişken karanlığın izleri Yağmurları küstürüp vurdular denizleri. Ve bir Temmuz sabahı boy veren filizleri Önce yakıp ardından ezenin düşmanıyım. Elinde avucunda ne kalmışsa iç edip Maziden arta kalan her ne varsa hiç edip Koskoca bir tarihin gerçeğini piç edip Kapı kapı dolaşıp gezenin düşmanıyım. |
Her hecesi gerçek ve her hecesine şapka çıkarılacak bir Şiir
Saygı ile eğilmek deyimi, böyle eserler için gereçerli olmalı
USTALIĞINIZA ve SANATINIZA
SAYGIM SEVGİM HER DAİM