ben bir anayım... iki sene evlatlarımdan ayrı düştüm.. gecem gündüzüm olmadı sen uzaktanda olsa seyredebilmişsin bense kokularına hasret kaldım.. bir kuş gibiydi yüreğim tektim yalnızdım bir insanın duvarlar üstüne nasıl gelir bir ben bir allah biliyorum.. avuç avuç sakinleştiricelerle durdum ama yazamadım böyle hislerimi.. o aralar kendimi yedim yedimde kaleme almak aklıma gelmedi..

ben senin her sayfana gelip şiirini okuduğumda bir yaşanmışlık bir acı bir özlem...yani kendimi buluyor gibi oluyorum..evlatt evladın aşkı bambaşka sevgisi bambaşka.. evlatlarımın üstüne aşk yok..

sevgilerin en güzeli onlar onları yanındayken bile insan özlüyor kokularına hasret kalmak görememek çok acı.. allahım sana yardım etsin.. sevgilerimle kal..


gönül sayfandan ayrılırken tüm sevda çiçeklerini ektim...