YÂRE SUNULAN CANDüştü nâr-ı aşk gönlüme Yandım pervane misali çerağlarda Nuh’un tufanı kopsa da içimde Sönmez bu yangın, sürer ebediyete Yâre sundum ezelden canım Dedim bayramın olsun ben kurban olayım Kanım alnınla buluşunca Şakayık olurda orada açarım Gülşenim eşsizdi evvelden Ayn, Şın, Kaf dedin yerle bir ettin Hiç mi acımadın bilmem bu garip bağbana Gönlüme fırlatırken müjganın Vuslata eremez bin yılda geçse Gönül kafesinde tutsak bir kuş şu can Yeter ki bir kerecik gülümse O vakit benim kaderimde benzer Kerem’e 18.05.2012 |