Acilara Tutsak
Neden bu yaşam böyle
Soguk kuru buruk? Neden gecem, gündüzüm bir, Işiklar.. kopuk kopuk? Içimdeki bu hiçlik Uzar da gider, uzar da gider. Yaşamak istiyorum bir sevmelik Bu kadari bana yeter. Mutsuzlugun karanlik yollarinda kör, Zaman gerçegine tutsak olmuşum. Yenik düştüm acilarima durdu asansör - Dört duvar arasinda - Kendime yasak olmuşum. Umutlarimi yiyorum Işiksiz, neş’esiz, tedirgin. Ve ben yalnizligimda tek. Acilar sonsuz, acilar geniş, acilar zengin. Zaman gerçegine tutsak olmuşum, Kendime kendim yasak olmuşum. |