Gün haza esmerleşir hayaller ıtırlanır.
Cezvenin niyazını fincan sineye sarar.
Sükut zamanlarında hüsnü an hatırlanır.
Dudaklar intizarda fincan busesi arar.

Bir iklime girilir billurdan mevsimlerde.
Telve telve naz sızar sükut harmanlarına.
Çözülmez ne mana var fincandaki imlerde.
Kahve zamanı denir muhabbet anlarına.

İpekten düş görülür sarınca havayı sır.
Köz bakır cezve ile başlar bir hikâyeye.
Kahveyi uhdesinde şerefle taşır asır.
Fincan mihmandar olur dostluktaki gayeye.

Tütsülenir yayılan kokuyla kelimeler.
Sohbetin ayarını kahvede köpük verir.
Fincanın etrafında halelenir huzmeler.
İki yürek birleşir arada buzlar erir.

Kaç asırdır bu böyle dibekte kahve sanı.
Hatırnazlar dostları bir kahveyle ağırlar.
Dostla içilen kahve bir gün olsa da anı.
O hatırayı taşır senelerce bağırlar.
Ankara, 19.05.2012 İ.K