İki dirhem bir çekirdek görünür çocukken hayat
Ve imkansız gelmez büyükken gerçekleşecek hayallerin...
Küçükken geçmez günler
Büyümek istersin..
Büyüdükçe de zaman durmaz ya gülüp geçersin..
İşte bende Büyüdüm...Büyüdükçe büyüdüm..
Ruhum ezildikçe ben biraz daha büyüdüm...
En yukarıyı görmek isterken üst üste koyup hüzünleri
Tırmanmışım yüreğime büyük bir suskunlukla...
Gençlik ateşiyle yakmışım ilk sigaramı..
Dumanını ciğerime deilde yüreğime çektiğim..
Son nefesini tatmadan ellerimde söndürdüğüm
Çirkinleştikçe ellerim saklanmışım
Saklandıkça ben tükenmişim
Sonra anladım...
Ben yüreğimi kanattıkça gözlerimde ağlarmış..
Küçük odamda fırtınalar koparken yine kendime tutunmuşum
Elimde avucumda yalnızca kanattığım hayallerim kalmış..
Hani çirkindir ya ellerim yine de sımsıkı tutmuşum..
Ben büyüdükçe satır satır ağlarmış kalemimde
Gözlerim gibi...
Almora kulaklarımda çınlıyor
Her zamankinden keskin ve yakıcı bir ağıt misali..
Siyah ışıklarıyla sona götürünce beni
Geçmiş olsun diyor gençliğim
Yüreği yırtan bir fısıltıyla...
Meğer hayat insanı kederle uyandıran bir düşmüş...
Ben nefes aldıkça o da gözümden düşmüş...