ÇİLE BÜLBÜLÜM ÇİLE...
sessizce
yürüdüm şehrin ortasında biraz hüzün biraz özlem biraz da acı vardı sanki içimde. sorguladım kendi kendimi düşünürsün kalem yazmaz konuşursun susan olmaz sorgusuz sualsiz mahkum eder hayat seni kendine. karanlık gecelere mahkum ettiğin hayat güneş doğsun diye istasyon köşelerinde ve o toprağa gömülü sessizliğini yüreğine gömen düşündüklerim canlanır bir gün ve ben konuşurum o zaman suskunluğum kaybolur diye beklersin yanıltır hayat seni üzülürsün. bağrımda gizlenen sadece dokunuşum ve gözyaşım yeri geldiğinde dik yürümeyi de biliriz ölmeyi de. zincire vurursun bedeni gülümser sana inat. zanedersin mutluyum hayatı zehir eder sana. dökülür düşler ruhun derinliğine yana çeker menzili sonu ölüm çile bülbülüm çile... 18/05/2012 Hüseyin YANMAZ |